Na een week vertoeven in deze stad heb ik al enkele keren mijn ogen wat wijder opengetrokken dan hun doorsnee positie. Aan deze momenten wijd ik aldus de sectie Unheimliche Geschichten. Moge er daarvan nog meerdere volgen.
1
Vorige week trok ik er in mijn eentje op uit in onze buurt. Een zeer bewuste beslissing, omdat ik er wel eens in durf te slagen om de oriëntatie te verliezen wanneer ik mij zelfs nog maar twee straten van het oord der vertrek bevind. Zo geschiedde. Het zonnetje scheen, de straten bleken van het soort dat een typische Belgische woonwijk siert, en ik merkte aan de horizon een merkwaardig soort einde van de wereld op. Het spreekt voor zich dat ik dus die kant op trok. Aan het einde van onze straat begint een speelstraat, en daarachter is er een klein bosje. Het leek een bosje te zijn waar wel eens in pleegt gewandeld te worden, zo bewezen de kleine wandelpaadjes her en der. Ik zette er nieuwsgierig maar vastberaden de pas in en bevond mij enkele minuten later als bij wonder in een geheel andere wereld: natuur en bos overal rondom mij. Nuchter als ik ben, week ik niet af van het wandelpadje. Ik dacht dat ik uiteindelijk wel weer op de straat zou terechtkomen, maar niets van dat.
In plaats daarvan bemerkte ik tussen het gebladerte een onnatuurlijk ogend fluo-oranje object op. Mijn nieuwsgierigheid dwong mij tot naderen. En daar zat een man. In een fluovestje. Op een stoel, tussen de rest van zijn zelfgebouwd vakantiehuisje, dat bestond uit enkele golfplaten en ander afval.
Een moment twijfelde ik nog of ik met hem een praatje zou gaan maken, maar toen ik probeerde om wat Tsjechische zinnen te bedenken, kwam ik al snel tot de conclusie dat mijn kennis van het Tsjechisch zich helaas nog beperkt tot een schamel 'ahoj' en 'dobry den', uitspraken waarmee zo'n dakloze in een fluovestje in het midden van een bos niet veel is. Dus klapte ik mijn van verbazing gapende mond maar weer dicht en maakte mij uit de voeten. Of hij mij gezien heeft of niet, weet ik eigenlijk niet.
2
Enkele avonden later was ik met Tai, een Canadese couchsurfer, wijn gaan drinken in de stad. Een zeer prettige avond, die werd afgesloten met een trip met de nachttram naar huis. Wij stonden dus met ons tweetjes gezellig in het Engels te kwebbelen aan de tramhalte - de ene al iets vlotter dan de andere - toen er plots iemand kwam aangewaggeld met de vraag of wij Engels spraken. Hij was een beetje te dronken om de juiste tram te nemen, dus schoten wij uiteraard ogenblikkelijk te hulp. Uiteindelijk stapte hij dan maar op dezelfde tram als ik, gewoon uit intuïtie dat ik wel in de juiste richting zou vertrekken. Zo zitten wij daar op de tram en ik probeer hem uit te leggen dat ik zelf niets weet van het openbaar vervoer, laat staan dat ik zijn halte weet zijn.
Hoewel behoorlijk beschonken, bleek onze man toch nog behoorlijk bij de pinken, want hij merkte iets merkwaardigs op aan mijn Engels accent. Toen ik hem op zijn vraag waar ik vandaan kwam, "Belgium" antwoordde, gilde hij in het oervlaams:
“Zegtdatniewaaris! Aleeee jong! Zegtdatniewaaris! Dakikhieropdentram... alee jong!”
En toen ik hem vertelde dat ik niet ver van Mechelen woon, kreeg ik de eer ook zijn naam en woonplaats te kennen:
“Van Mechelen! Aleeee jong!
Já, ik zen de Johan! Ik zen van Erpskwerps!” - hoewel dat laatste gezien zijn toestand eerder klonk als erpzjkwerpzj.
Hij wist mij ook nog het volgende te vertellen:
ikzjenzjozjat!zjozjat!
Wij werden glimlachend gadegeslaan door de rest van de tramzitters. Maar Johan wilde toch wel graag naar huis, dus liet hij zich helpen door een vriendelijke Tsjechische knaap die op zijn GSM in het internet dook en voor onze goede Johan de juiste tram naar huis opzocht. Niet naar Erpzjkwerpzj weliswaar.
woensdag 30 september 2009
maandag 21 september 2009
My first day in Prague
Liefste kameraden altegader,
Bij deze een kort bericht over mijn eerste meer dan 48 uur in Praag. De omstandigheden dwingen mij helaas tot beperktheid: bij gebrek aan functionerend internet bevind ik mij in een kleine koffiebar genaamd Mlecka, waar ik stilletjes het internet vandaan schooi.
De busrit van Brussel naar Praag was best interessant, zoals dat wel vaker het geval is met Eurolines. Deze keer werd er wonderwel niemand van de bus geschopt of werden er geen vijf tuinstoelen mee tussen de bagage gesmokkeld, of zat er geen illegaal verstopt in de WC. Neen, maar ter hoogte van Frankfurt werd ik plots uit mijn dutje gewekt door miljoenen sirenes en zwaailichten: een auto-ongeval. Ik kon niet zien wat er gebeurd was maar het leek pretty heavy. Na een uur stilstaan kwam de politie melden dat de bus rechtsomkeer moest maken. Een interessant gegeven zo op een volle autostrade. Maar flinke chauffeurs, want al ras reden zij als professionele spookrijders naar de eerstvolgende afrit. De vrachtwagens hadden meer pech en moesten achterwaarts tot ginder.
Maar goed, zo kwam het dat ik met een kleine vertraging aankwam in het busstation Florenc in Praag, waar ik Joe moest zien te vinden, mijn toekomstige "baas". Hij is Engels en is getrouwd met een Tsjechische, Klara, en samen runnen ze het keramiekcentrum waar ik werk (Muddum). Hij zag er vrij wild uit. Ik had me hem iets anders voorgesteld, maar dat deed er al niet meer toe want hij was zo vriendelijk om mij naar mijn huisje te brengen. Aldaar werd ik verwelkomd door Erell, de vorige vrijwilligster van Muddum, die nu woensdag weer naar Lyon vertrekt, want zij is Française. Ik krijg dan haar kamer en telefoonnummer en eigenlijk vervang ik haar ook een beetje, goed, ik ben de nieuwe zij. Straf is ook dat wij enorm op elkaar lijken. En nog enkele andere dingen gemeen hebben. Misschien hebben Joe en Klara mij daarom geselecteerd?
Maar goed, het huisje is superleuk. Het ligt in Praag 8, een beetje buiten de stad maar nog steeds prima bereikbaar met de metro. Van bij ons thuis tot in het centrum is het ongeveer 30 minuutjes met de metro, prima toch. Er rijden ook nachtmetro's dus dat is dik oké. Voor zij die het willen weten (en voor de anderen jammer genoeg ook), mijn adres is:
Za Vodarnou 16
CZ- 18200 Praha 8
Tsjechië
Neen, Praag ligt niet in Polen, en ook niet in Oekraïne, zoals sommigen dapper beweerden.
Dit is ons huisje, en hieronder een zicht op ons tuintje:
Het is hier dus zeker oké.
De eerste dag ben ik met Erell een beetje door de stad gaan lopen, waar we Joe en Klara ontmoet hebben. Daar hebben we geproefd van Burzak, dat is de eerste wijn van het seizoen, maar het is niet echt wijn, het is eerder druivensap dat de basis vormt voor wijn, want het gist nog steeds. Er zit genoeg alcohol in en het bruist nogal in de maag. Ik vond het dik in orde. Maar je kan het nog maar enkele weken drinken, want daarna wordt het echte wijn en dan wordt het niet meer verkocht.
Die dag nam Joe ons ook mee naar het centrum, waar er een optocht was van het Technovolk. 't Was wreed plezant om te zien: allemaal wagens met muziekinstallaties die techno draaiden, en daarrond massa's zotten aan het dansen.
Zo, en 's avonds nam Erell me nog mee naar een afscheidsfeestje van een andere vrijwilliger, die in een soort ecologische boerderij werkte hier even buiten de stad. Er zijn hier een hoop vrijwilligers, die allemaal elkaar kennen, dus ik denk dat het wel leuk wordt. Gelukkig dat Erell mij een beetje de weg wijst :-)
Zondag was het autoloze zondag hier in de stad. Daarbij moest ik een beetje meehelpen omdat Muddum een klein standje had waarbij kindjes popjes konden maken en schilderen, en met het resultaat ga ik een kleine stop-motion animatie maken. Het was best oké, maar echt lastig als je geen Tsjechisch spreekt. Dan kijken kindjes zo alsof ik een alien ben. Maar goed, dat raak ik wel gewend zeker. In ieder geval krijg ik Tsjechische les vanaf oktober, en alle andere internationale vrijwilligers die ik ontmoet heb, spreken Tsjechisch onder elkaar, dus het zal wel meevallen om dat te leren zeker.
Ondertussen heb ik ook al veel Fransozen ontmoet dus dat kan ik ook een beetje opkrikken.
Vandaag was ik ook al in Muddum; we hebben een beetje opegruimd en glazuur gemaakt voor de keramiekworskhops want die starten morgen. Dan moet ik ongeveer elke dag een paar uurtjes naar daar een meehelpen in de lessen. Natuurlijk zal het in het begin wat lastig zijn omdat ik zelf nog niet veel weet over keramiek, maar het interesseert mij wel, dus het is ook tof om erover bij te leren. Klara zei dat het geen probleem is en dat ze mij zal helpen en alles uitleggen. Prima zo.
Er is ook een andere vrijwilligster, Petra, maar die zit in een ander schuitje dan ik: ze is al 29, komt uit Slovenië, maar woont al een jaar in Praag en spreekt Tsjechisch zonder problemen. Ze kent de stad en heeft zelf al een paar workshops gevolgd in Muddum, dus ze kent haar weg nogal. Wij moeten samen ook een paar filmavonden organiseren met Belgische en Sloveense films, en in december een workshop die iets met Kerstmis te maken heeft. Dat fiksen we wel.
Zo, ik verlaat hier weldra mijn Melkcafeetje en ga dan maar weer eens terug. Ik ga nog wat door de stad lopen en vanavond houdt Erell een afscheidsfeestje.
Het is echt jammer dat ik zo weinig op internet kan, maar de huisbazin ging ervoor zorgen... We'll see.
Ahoj!
Bij deze een kort bericht over mijn eerste meer dan 48 uur in Praag. De omstandigheden dwingen mij helaas tot beperktheid: bij gebrek aan functionerend internet bevind ik mij in een kleine koffiebar genaamd Mlecka, waar ik stilletjes het internet vandaan schooi.
De busrit van Brussel naar Praag was best interessant, zoals dat wel vaker het geval is met Eurolines. Deze keer werd er wonderwel niemand van de bus geschopt of werden er geen vijf tuinstoelen mee tussen de bagage gesmokkeld, of zat er geen illegaal verstopt in de WC. Neen, maar ter hoogte van Frankfurt werd ik plots uit mijn dutje gewekt door miljoenen sirenes en zwaailichten: een auto-ongeval. Ik kon niet zien wat er gebeurd was maar het leek pretty heavy. Na een uur stilstaan kwam de politie melden dat de bus rechtsomkeer moest maken. Een interessant gegeven zo op een volle autostrade. Maar flinke chauffeurs, want al ras reden zij als professionele spookrijders naar de eerstvolgende afrit. De vrachtwagens hadden meer pech en moesten achterwaarts tot ginder.
Maar goed, zo kwam het dat ik met een kleine vertraging aankwam in het busstation Florenc in Praag, waar ik Joe moest zien te vinden, mijn toekomstige "baas". Hij is Engels en is getrouwd met een Tsjechische, Klara, en samen runnen ze het keramiekcentrum waar ik werk (Muddum). Hij zag er vrij wild uit. Ik had me hem iets anders voorgesteld, maar dat deed er al niet meer toe want hij was zo vriendelijk om mij naar mijn huisje te brengen. Aldaar werd ik verwelkomd door Erell, de vorige vrijwilligster van Muddum, die nu woensdag weer naar Lyon vertrekt, want zij is Française. Ik krijg dan haar kamer en telefoonnummer en eigenlijk vervang ik haar ook een beetje, goed, ik ben de nieuwe zij. Straf is ook dat wij enorm op elkaar lijken. En nog enkele andere dingen gemeen hebben. Misschien hebben Joe en Klara mij daarom geselecteerd?
Maar goed, het huisje is superleuk. Het ligt in Praag 8, een beetje buiten de stad maar nog steeds prima bereikbaar met de metro. Van bij ons thuis tot in het centrum is het ongeveer 30 minuutjes met de metro, prima toch. Er rijden ook nachtmetro's dus dat is dik oké. Voor zij die het willen weten (en voor de anderen jammer genoeg ook), mijn adres is:
Za Vodarnou 16
CZ- 18200 Praha 8
Tsjechië
Neen, Praag ligt niet in Polen, en ook niet in Oekraïne, zoals sommigen dapper beweerden.
Dit is ons huisje, en hieronder een zicht op ons tuintje:
Het is hier dus zeker oké.
De eerste dag ben ik met Erell een beetje door de stad gaan lopen, waar we Joe en Klara ontmoet hebben. Daar hebben we geproefd van Burzak, dat is de eerste wijn van het seizoen, maar het is niet echt wijn, het is eerder druivensap dat de basis vormt voor wijn, want het gist nog steeds. Er zit genoeg alcohol in en het bruist nogal in de maag. Ik vond het dik in orde. Maar je kan het nog maar enkele weken drinken, want daarna wordt het echte wijn en dan wordt het niet meer verkocht.
Die dag nam Joe ons ook mee naar het centrum, waar er een optocht was van het Technovolk. 't Was wreed plezant om te zien: allemaal wagens met muziekinstallaties die techno draaiden, en daarrond massa's zotten aan het dansen.
Zo, en 's avonds nam Erell me nog mee naar een afscheidsfeestje van een andere vrijwilliger, die in een soort ecologische boerderij werkte hier even buiten de stad. Er zijn hier een hoop vrijwilligers, die allemaal elkaar kennen, dus ik denk dat het wel leuk wordt. Gelukkig dat Erell mij een beetje de weg wijst :-)
Zondag was het autoloze zondag hier in de stad. Daarbij moest ik een beetje meehelpen omdat Muddum een klein standje had waarbij kindjes popjes konden maken en schilderen, en met het resultaat ga ik een kleine stop-motion animatie maken. Het was best oké, maar echt lastig als je geen Tsjechisch spreekt. Dan kijken kindjes zo alsof ik een alien ben. Maar goed, dat raak ik wel gewend zeker. In ieder geval krijg ik Tsjechische les vanaf oktober, en alle andere internationale vrijwilligers die ik ontmoet heb, spreken Tsjechisch onder elkaar, dus het zal wel meevallen om dat te leren zeker.
Ondertussen heb ik ook al veel Fransozen ontmoet dus dat kan ik ook een beetje opkrikken.
Vandaag was ik ook al in Muddum; we hebben een beetje opegruimd en glazuur gemaakt voor de keramiekworskhops want die starten morgen. Dan moet ik ongeveer elke dag een paar uurtjes naar daar een meehelpen in de lessen. Natuurlijk zal het in het begin wat lastig zijn omdat ik zelf nog niet veel weet over keramiek, maar het interesseert mij wel, dus het is ook tof om erover bij te leren. Klara zei dat het geen probleem is en dat ze mij zal helpen en alles uitleggen. Prima zo.
Er is ook een andere vrijwilligster, Petra, maar die zit in een ander schuitje dan ik: ze is al 29, komt uit Slovenië, maar woont al een jaar in Praag en spreekt Tsjechisch zonder problemen. Ze kent de stad en heeft zelf al een paar workshops gevolgd in Muddum, dus ze kent haar weg nogal. Wij moeten samen ook een paar filmavonden organiseren met Belgische en Sloveense films, en in december een workshop die iets met Kerstmis te maken heeft. Dat fiksen we wel.
Zo, ik verlaat hier weldra mijn Melkcafeetje en ga dan maar weer eens terug. Ik ga nog wat door de stad lopen en vanavond houdt Erell een afscheidsfeestje.
Het is echt jammer dat ik zo weinig op internet kan, maar de huisbazin ging ervoor zorgen... We'll see.
Ahoj!
Abonneren op:
Posts (Atom)
